Έπρεπε να πούμε «το νερό νεράκι» για να αρχίσουμε να ασχολούμαστε περισσότερο με το θέμα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων στην περιοχή μας και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Πελοποννήσου. Έπρεπε να στερέψει η Λέρνα , να μην έχουν πόσιμο νερό η Κόρινθος , το Ναύπλιο , το Άργος , η Τρίπολη για να κινητοποιηθούμε για το νερό.
Αλλά και πάλι δείχνουμε την «τσαπατσουλιά» μας, μπλεκόμαστε σε γρανάζια γραφειοκρατικά, παρασυρόμαστε από μικροπολιτικές και μικροκομματικές – πολύ περισσότερο ενόψει εκλογών – και τοπικιστικές προτεραιότητες, έχουμε άγνοια της πραγματικής κατάστασης και της επιστημονικής υποστήριξης, «πυροβολούμε» στον αέρα προτάσεις «επιστημονικές και τεκμηριωμένες», προχωράμε με το "έτσι θέλω" σε αυθαίρετες υδροδοτήσεις και συνδέσεις με άλλα δίκτυα και έτσι μοιάζουμε περισσότερο να «μπουγελώνουμε» ο ένας τον άλλον, παρά να φροντίζουμε για το νερό που μας λείπει και θα μας λείψει πολύ περισσότερο.
Ανακαλύπτουμε ξαφνικά ότι οι πηγές της Σάγκα «ανήκουν στους Αρκάδες» , ότι οι πηγές της Λέρνας ανήκουν στους Ναυπλιώτες και Αργίτες, ότι το νερό του Αναβάλλου κάνει για πόσιμο (αν το αφαλατώσουμε κιόλας!) , ότι έχουμε ξεχάσει να βάλουμε υδρομετρητές στις πηγές, ότι έχουμε ξεχάσει να κλείσουμε παλιά δίκτυα που ποτίζουν με πόσιμο νερό χωράφια, ότι δεν έχουμε αξιόπιστο σύστημα ελέγχου διαρροών στα αστικά δίκτυα, ότι δεν τηρούμε τις δεσμεύσεις άντλησης από τις πηγές, ότι δεν συντηρούμε σωστά τις αντλίες, ότι δεν έχουμε προχωρήσει στην τριτοβάθμια επεξεργασία των λυμάτων του βιολογικού καθαρισμού που θα μας δώσουν νερό για πότισμα, ότι δεν έχουμε κάνει – όπως οφείλουμε βάσει νομοθεσίας – τις μελέτες για την υδρογεωλογική λεκάνη , ότι δεν έχουμε επιτροπή διαχείρισης υδάτινων πόρων σε επίπεδο περιφέρειας που να λειτουργεί ουσιαστικά , που να μελετήσει την προστασία των πηγών, που να τις προστατέψει από γεωτρήσεις και παράνομες αντλήσεις.
Ανακαλύπτουμε ότι δεν έχουμε καταθέσει κανένα πρόγραμμα απονιτροποίησης του Αργολικού κάμπου για να μην ρυπαίνουμε ακόμα με νιτρικά τα υπόγεια νερά. Ότι δεν ολοκληρώσαμε την μελέτη για να συνεχιστεί ο εμπλουτισμός. Ότι οι αντλίες του Aνάβαλου είναι χαλασμένες και κακοσυντηρημένες με αποτέλεσμα οι αγρότες να έχουν νερό για πότισμα μια φορά το μήνα, αντί για δύο.
Ανακαλύπτουμε δηλαδή με δυο κουβέντες ότι δεν έχουμε κάνει τίποτα από όσα έπρεπε να κάνουμε εδώ και χρόνια, και τώρα που το νεράκι λιγοστεύει γιατί η χρονιά ήταν άνομβρη, πετάμε πανικόβλητοι «μπαλωθιές» στον αέρα , για να πούμε ότι «εμείς ξέρουμε» αλλά και για να ικανοποιήσουμε το τοπικό μας ακροατήριο ότι δήθεν υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντά τους.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ανεπάρκειας και υποκρισίας η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, ανύπαρκτη και απούσα στο θέμα μέχρι χθες, εμφανίζεται σήμερα από το πουθενά με διακηρύξεις περί «ανέμων και υδάτων», υποταγμένη προφανώς αποκλειστικά και μόνο στις κομματικές και κυβερνητικές «συστάσεις».
Κανείς μας δεν καταλαβαίνει ότι η αδιαφορία , η ανευθυνότητα , μα προπάντων η ανεξέλεγκτη σπατάλη του νερού θα έχει ένα και μοναδικό αποτέλεσμα : να μην έχει νερό κανείς. Και δυστυχώς τέτοιες συμπεριφορές δεν οδηγούν στο αυτονόητο που έπρεπε να γίνει άμεσα. Στην συνεργασία όλων για την επίλυση του προβλήματος. Κι αν τα πρωτοβρόχια του φθινοπώρου ανακουφίσουν λίγο τις πηγές, τότε θα ξεχαστούμε όλοι μας πάλι, μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.
Δεν ισχυρίζομαι ότι ξέρω το θέμα καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Δεν είμαι παντογνώστης , ούτε ειδικός επιστήμονας. Μέσα απο τη δημοτική παράταξη που συμμετέχω, έχουμε προειδοποιήσει εδώ και καιρό για το θέμα, αλλά κανείς δεν μας άκουγε. Έχουμε καταθέσει προτάσεις που αγνοήθηκαν, μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Τώρα λοιπόν που κάποιοι «πήραν τα όπλα» και κάποιοι άλλοι «προτείνουν υπεύθυνα», εμείς, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους συμπολίτες μας, προτείνουμε να σταματήσουν τα μπουγέλα και να γίνει το αυτονόητο : η συνεργασία όλων. Γιατί δεν είναι μόνο οι προτάσεις που ακούγονται από εδώ και από εκεί, σημαντικές. Πρώτιστη σημασία έχει η ενημέρωση όλων και το πως θα προχωρήσουμε στην εξεύρεση και υλοποίηση βιώσιμων λύσεων.
Το πως, δεν το λέω εγώ, το λέει η ίδια η ισχύουσα ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία. Το κυριότερο ντοκουμέντο είναι η Ευρωπαϊκή οδηγία 2000/60 - πλαίσιο για το νερό που έχει ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία. Μια οδηγία που στο σύνολο της (και ειδικά στο άρθρο 14) βασίζεται σε μια πρώτιστη και κυρίαρχη προϋπόθεση : τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων και κύρια των ίδιων των πολιτών των τοπικών κοινωνιών στην επίλυση του προβλήματος του νερού. Και αυτό για τους εξής λόγους :
Αλλά και πάλι δείχνουμε την «τσαπατσουλιά» μας, μπλεκόμαστε σε γρανάζια γραφειοκρατικά, παρασυρόμαστε από μικροπολιτικές και μικροκομματικές – πολύ περισσότερο ενόψει εκλογών – και τοπικιστικές προτεραιότητες, έχουμε άγνοια της πραγματικής κατάστασης και της επιστημονικής υποστήριξης, «πυροβολούμε» στον αέρα προτάσεις «επιστημονικές και τεκμηριωμένες», προχωράμε με το "έτσι θέλω" σε αυθαίρετες υδροδοτήσεις και συνδέσεις με άλλα δίκτυα και έτσι μοιάζουμε περισσότερο να «μπουγελώνουμε» ο ένας τον άλλον, παρά να φροντίζουμε για το νερό που μας λείπει και θα μας λείψει πολύ περισσότερο.
Ανακαλύπτουμε ξαφνικά ότι οι πηγές της Σάγκα «ανήκουν στους Αρκάδες» , ότι οι πηγές της Λέρνας ανήκουν στους Ναυπλιώτες και Αργίτες, ότι το νερό του Αναβάλλου κάνει για πόσιμο (αν το αφαλατώσουμε κιόλας!) , ότι έχουμε ξεχάσει να βάλουμε υδρομετρητές στις πηγές, ότι έχουμε ξεχάσει να κλείσουμε παλιά δίκτυα που ποτίζουν με πόσιμο νερό χωράφια, ότι δεν έχουμε αξιόπιστο σύστημα ελέγχου διαρροών στα αστικά δίκτυα, ότι δεν τηρούμε τις δεσμεύσεις άντλησης από τις πηγές, ότι δεν συντηρούμε σωστά τις αντλίες, ότι δεν έχουμε προχωρήσει στην τριτοβάθμια επεξεργασία των λυμάτων του βιολογικού καθαρισμού που θα μας δώσουν νερό για πότισμα, ότι δεν έχουμε κάνει – όπως οφείλουμε βάσει νομοθεσίας – τις μελέτες για την υδρογεωλογική λεκάνη , ότι δεν έχουμε επιτροπή διαχείρισης υδάτινων πόρων σε επίπεδο περιφέρειας που να λειτουργεί ουσιαστικά , που να μελετήσει την προστασία των πηγών, που να τις προστατέψει από γεωτρήσεις και παράνομες αντλήσεις.
Ανακαλύπτουμε ότι δεν έχουμε καταθέσει κανένα πρόγραμμα απονιτροποίησης του Αργολικού κάμπου για να μην ρυπαίνουμε ακόμα με νιτρικά τα υπόγεια νερά. Ότι δεν ολοκληρώσαμε την μελέτη για να συνεχιστεί ο εμπλουτισμός. Ότι οι αντλίες του Aνάβαλου είναι χαλασμένες και κακοσυντηρημένες με αποτέλεσμα οι αγρότες να έχουν νερό για πότισμα μια φορά το μήνα, αντί για δύο.
Ανακαλύπτουμε δηλαδή με δυο κουβέντες ότι δεν έχουμε κάνει τίποτα από όσα έπρεπε να κάνουμε εδώ και χρόνια, και τώρα που το νεράκι λιγοστεύει γιατί η χρονιά ήταν άνομβρη, πετάμε πανικόβλητοι «μπαλωθιές» στον αέρα , για να πούμε ότι «εμείς ξέρουμε» αλλά και για να ικανοποιήσουμε το τοπικό μας ακροατήριο ότι δήθεν υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντά τους.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ανεπάρκειας και υποκρισίας η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, ανύπαρκτη και απούσα στο θέμα μέχρι χθες, εμφανίζεται σήμερα από το πουθενά με διακηρύξεις περί «ανέμων και υδάτων», υποταγμένη προφανώς αποκλειστικά και μόνο στις κομματικές και κυβερνητικές «συστάσεις».
Κανείς μας δεν καταλαβαίνει ότι η αδιαφορία , η ανευθυνότητα , μα προπάντων η ανεξέλεγκτη σπατάλη του νερού θα έχει ένα και μοναδικό αποτέλεσμα : να μην έχει νερό κανείς. Και δυστυχώς τέτοιες συμπεριφορές δεν οδηγούν στο αυτονόητο που έπρεπε να γίνει άμεσα. Στην συνεργασία όλων για την επίλυση του προβλήματος. Κι αν τα πρωτοβρόχια του φθινοπώρου ανακουφίσουν λίγο τις πηγές, τότε θα ξεχαστούμε όλοι μας πάλι, μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.
Δεν ισχυρίζομαι ότι ξέρω το θέμα καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Δεν είμαι παντογνώστης , ούτε ειδικός επιστήμονας. Μέσα απο τη δημοτική παράταξη που συμμετέχω, έχουμε προειδοποιήσει εδώ και καιρό για το θέμα, αλλά κανείς δεν μας άκουγε. Έχουμε καταθέσει προτάσεις που αγνοήθηκαν, μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Τώρα λοιπόν που κάποιοι «πήραν τα όπλα» και κάποιοι άλλοι «προτείνουν υπεύθυνα», εμείς, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους συμπολίτες μας, προτείνουμε να σταματήσουν τα μπουγέλα και να γίνει το αυτονόητο : η συνεργασία όλων. Γιατί δεν είναι μόνο οι προτάσεις που ακούγονται από εδώ και από εκεί, σημαντικές. Πρώτιστη σημασία έχει η ενημέρωση όλων και το πως θα προχωρήσουμε στην εξεύρεση και υλοποίηση βιώσιμων λύσεων.
Το πως, δεν το λέω εγώ, το λέει η ίδια η ισχύουσα ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία. Το κυριότερο ντοκουμέντο είναι η Ευρωπαϊκή οδηγία 2000/60 - πλαίσιο για το νερό που έχει ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία. Μια οδηγία που στο σύνολο της (και ειδικά στο άρθρο 14) βασίζεται σε μια πρώτιστη και κυρίαρχη προϋπόθεση : τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων και κύρια των ίδιων των πολιτών των τοπικών κοινωνιών στην επίλυση του προβλήματος του νερού. Και αυτό για τους εξής λόγους :
- Κατ’ αρχάς η συμμετοχή καθιστά δυνατή την κινητοποίηση και την πλήρη αξιοποίηση των γνώσεων, των δεξιοτήτων και των πόρων των ντόπιων, αυξάνοντας έτσι την ευελιξία πρωτοβουλιών και την καλύτερη ανταπόκριση τους στις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε περιοχής, αλλά και μειώνοντας την πιθανότητα διάπραξης σφάλματος με μεγάλες και ανεπανόρθωτες περιβαλλοντικές συνέπειες.
- Η συμμετοχή εξασφαλίζει την αποτελεσματικότερη χρήση των πόρων, την ελαχιστοποίηση της σπάταλης, αλλά και επιβάλει το σεβασμό των κανόνων από όλους και την λογοδοσία.
- Κυρίως όμως η συμμετοχή αποτελεί τη μοναδική εγγύηση βιωσιμότητας κάθε πρωτοβουλίας που αναλαμβάνεται με στόχο την προστασία των υδάτινων πόρων. Όταν μια πρωτοβουλία για το νερό ξεκινάει με τη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, όταν οι ντόπιοι συμμετέχουν στη διαμόρφωση των λύσεων, όταν επενδύουν σε αυτές τις ελπίδες και τους πόρους τους, τότε οι επενδύσεις που πραγματοποιούν προορίζονται για την επόμενη γενιά και όχι για τις επόμενες εκλογές.
- Τέλος, μέσα από τέτοιες συμμετοχικές διαδικασίες για το νερό, αλλά και για την ενέργεια , τα σκουπίδια, το πράσινο κλπ ενισχύονται σημαντικά η βιώσιμη ανάπτυξη, η δημοκρατία και η ισότητα.
Ας σταματήσουμε λοιπόν τις «προεκλογικές κορώνες», τους τοπικισμούς και τα «μπουγέλα» κι ας δούμε το πρόβλημα στη σωστή του βάση και με το σωστό τρόπο. Μεθοδολογίες (η πιο χρήσιμη για μας προτείνεται από την WWF) και παραδείγματα από το εξωτερικό υπάρχουν πολλά. Το νομοθετικό πλαίσιο δίνει όλα τα εργαλεία που χρειάζονται. Το επιστημονικό δυναμικό και τοπικά και γενικότερα υπάρχει και θα βοηθήσει, αρκεί να το ζητήσουμε και να το αξιοποιήσουμε σωστά.
Η πολιτική βούληση προς την κατεύθυνση της συμμετοχής απομένει. Κι όσο κι αν κάποιοι εξακολουθούν να θεωρούν ζητήματα όπως το νερό ή τα σκουπίδια, δευτερεύουσας πολιτικής σημασίας, να ξέρουν ότι πολύ σύντομα θα κριθούν για τη στάση τους και την αποτελεσματικότητα τους για αυτά τα ζητήματα και όχι για την συχνότητα που ηδονίζονται στα «τηλεπαράθυρα» και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.
2 σχόλια:
Εμαθα απο γνωστή μου στο Ναύπλιο ότι κάποιος τοπικός φορέας έκανε έκκληση στον κόσμο να μην πίνουν το νερό της βρύσης..γιατί δεν είναι πόσιμο. Πέσανε να τον φάνε στα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια. Η κατάσταση ακόμη είναι μπερδεμένη.
@marina
ο τοπικός φορέας είναι η δημοτική επιχείρηση ύδρευσης της πόλης, και η επίσημη ανακοίνωση ήταν διότι πια το νερό της βρύσης είναι υφάλμυρο και δεν πίνεται με τίποτα (όχι ότι πριν πινόταν!). Η κατάσταση δεν είναι μπερδεμένη ... είναι για κλάματα!
Δημοσίευση σχολίου