Δωδεκάλογος για μια καλή αρχή ...

Προσυπογράφω το κείμενο "για ένα νέο ξεκίνημα"! που δημοσιεύει σήμερα ο Mike και καλεί όσους συμμερίζονται αυτές τις απλές αλήθειες να κάνουν το ίδιο...

Πρόκειται για μια "καλή αρχή", μια "ευκαιρία" που δίνει στην κεντροαριστερά η εσωτερική αναμέτρηση ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Μια αναμέτρηση που αφορά όμως όλη την κοινωνία.

Υπάρχουν ΔΩΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ για μια διαφορετική και καλύτερη ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ:

1. Το εκλογικό αποτέλεσμα της 16ης Σεπτεμβρίου ειδώθηκε μέχρι σήμερα σαν κρίση, αλλά μπορεί να είναι ή να γίνει μια ευκαιρία.
2. Ο ρόλος του Προέδρου και σε περίπτωση νίκης και σε περίπτωση ήττας είναι καταλυτικός, δεν είναι όμως αποκλειστικός. Γιαυτό πρέπει να επιμεριστούν οι ευθύνες στο συνολικό ‘προϊόν ΠΑΣΟΚ’ με ειλικρίνεια και πολιτική γενναιότητα, λαμβάνοντας υπόψη την ιστορική διαδρομή, την κυβερνητική του περίοδο και την σύγχρονη εσωτερική και διεθνή συγκυρία.
3. Πρέπει να αντιμετωπιστούν οι παθογένειες του ‘νικηφόρου’ ΠΑΣΟΚ, να αναζητηθούν οι αιτίες της σταδιακής κοινωνικής στροφής προς το συντηρητισμό τόσο στην Ελλάδα όσο και παντού, να καταδικαστούν έμπρακτα οι καθεστωτικές πρακτικές, η διαφθορά στελεχών που ήταν ενδεχομένως ταυτόχρονα αξιωματούχοι στο κόμμα και το κράτος.
4. Η λογική που θεωρεί πως όλα ήταν καλά μέχρι το 2004 που ο λαός έπαψε να εμπιστεύεται στο ΠΑΣΟΚ την εξουσία, δεν είναι μόνο ρηχή, απλουστευτική και επιπόλαιη αλλά αποκρύπτει τον ολέθριο για πολιτικό σχηματισμό κίνδυνο της ταύτισης της ύπαρξής του με την εξουσία.
5. Η ανάληψη της ευθύνης της εξουσίας, οφείλει να είναι η φυσική συνέπεια της έκφρασης πλειοψηφικών κοινωνικών ρευμάτων, να είναι δηλαδή το αιτιατό και όχι το αίτιο ύπαρξης ενός κόμματος.
6. Η κοινωνία συντηρητικοποιήθηκε :
- γιατί οι διεθνείς συνθήκες, με την οικονομική παγκοσμιοποίηση και την κυριαρχία του οικονομικού φιλελευθερισμού δημιούργησαν το κατάλληλο γι’αυτή την εξέλιξη πλαίσιο,
- γιατί ένας ισχυρός πυρήνας 'κυβερνητικής' λογικής του ΠΑΣΟΚ, απορροφημένος από την διαχείριση της εξουσίας, υποτίμησε τα σημάδια της φθοράς και των νέων προκλήσεων,
- γιατί αυτό το παράλληλο με το Κίνημα, προσωποπαγές ΠΑΣΟΚ, δεν αντιστάθηκε στην καθιέρωση ελιτίστικων ομάδων στο κόμμα και το κράτος, που το μόνο που τις ενδιέφερε ήταν η επιβίωση και αναπαραγωγή τους,
- γιατί δεν ανανέωσε το πολιτικό του δυναμικό με αποτέλεσμα γενεές ολόκληρες από την κοινωνία να μην αντιπροσωπεύονται,
- γιατί υστέρησε στην αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου προς τους ασθενέστερους,
- γιατί κάποιοι λειτούργησαν σαν μεσίτες κρατικών υπηρεσιών, διαφθείροντας έτσι την ίδια την κοινωνία,
- γιατί ενώ απομάκρυνε τον πολίτη από την παραγωγή πολιτικής, στο τέλος κάποιοι αποφάνθηκαν ότι οι πολίτες είναι αδιάφοροι, ειδικά οι νέοι,
- γιατί κάποιοι ενοχοποίησαν τελικά αυτούς που δεν είναι αδιάφοροι, αλλά διαφορετικοί,
- γιατί εκείνο το ΠΑΣΟΚ γύρισε σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας την πλάτη.


7. Η αναφορά σε μια κοινή ευθύνη για όσα έχουν συμβεί, το «εμείς» που φταίμε για όλα αυτά, είναι αναγκαστικά απλουστευτική. Στην πορεία και τη διαδρομή αυτή, υπάρχουν και ατομικές και προσωπικές ευθύνες. Δεν μοιραζόμαστε όμως όλοι ισότιμα τον προσανατολισμό και την εφαρμογή των πολιτικών, ούτε κατά συνέπεια και τις ευθύνες.
8. Τίποτα δεν είναι πια εύκολο, γιατί χάθηκε σωρευτικά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, το momentum της σταδιακής προσαρμογής στις νέες πραγματικότητες.
9. Το πολιτικό κεφάλαιο της 3ης του Σεπτέμβρη έχει πλέον υποθηκευθεί. Ιστορικά, θα μένει πάντα εκεί για να μας διδάσκει πώς σε μια δύσκολη συγκυρία, εκφράστηκαν και ενοποιήθηκαν κοινωνικές, δημοκρατικές δυνάμεις, πώς απέκτησαν προγραμματική υπόσταση και πώς αξίωσαν την ευκαιρία για την υλοποίησή τους.
10. Σήμερα, μια νέα διακήρυξη είναι απαραίτητη. Μια ιδεολογική επανίδρυση του κινήματος που θα επαναφέρει τους πάντες στην ίδια αφετηρία, καταργώντας στεγανά και επετηρίδες, αυλικούς και βαρόνους, κρατώντας το νήμα των πάγιων και διαχρονικών αρχών και αξιών του κινήματος, την αυτο-οργάνωση, την κοινωνία των πολιτών, τον κοινωνικό έλεγχο της εξουσίας, την κοινωνική λογοδοσία, τη συμμετοχή των πολιτών για να μην παράγεται η πολιτική ερήμην τους και εις βάρος τους, τη συμμετοχική δημοκρατία, επαναφέροντας και πάλι σε ισχύ, χαμένες αρχές όπως αυτήν της αλληλεγγύης των γενεών, εμπλουτίζοντας ταυτόχρονα τις παλιές, με νέες αξίες και αρχές που προέκυψαν από την κοινωνική εξέλιξη, όπως της οικο-ανάπτυξης, της ψηφιακής επανάστασης, της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, της αξιολόγησης προσώπων και διαδικασιών, με όρους ποιότητας, οριζόντια και κάθετα (ποιότητα παντού).
11. Πάνω σε τέτοιες αρχές και αξίες θα σφυρηλατηθεί και θα εξασφαλιστεί η ενότητα του ΠΑΣΟΚ και όχι πάνω σε ‘κατάλληλα’ πρόσωπα και στρατηγικές που εκπονούνται σε κλειστά γραφεία, εκφέρονται προνομιακά από τα ΜΜΕ και υποστηρίζονται από εξωπολιτικά, οικονομικά συμφέροντα.
12. Για όλους εμάς που εκφραζόμαστε από τα ανωτέρω, η επιλογή στις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου είναι προφανής. Είναι μια επιλογή συνεπής στην κοινή μας ιστορία και την επιθυμητή προοπτική που αντί για την εξουσία έχει να κάνει με το περιεχόμενο της, αντί για την φιλοδοξία έχει να κάνει με τις αρχές μας, αντί για τα πρόσωπα έχει να κάνει με τις δομές μιας ελπιδοφόρας πολιτικής λειτουργίας.

ΠΟΛΙΣ