Η πολύ δύσκολη επόμενη μέρα

Δεν παραβρέθηκα στις εργασίες της Εθνικής Συνδιάσκεψης του ΠΑΣΟΚ. Δεν παραβρέθηκα συνειδητά, γιατί και οι κάθε είδους "κομματικές φανφάρες" δεν μου αρέσουν, και το ουσιαστικό περιεχόμενο της συνδιάσκεψης (δηλαδή οι ομιλίες των υποψηφίων) ήταν διαθέσιμο και στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι δεν περίμενα προσωπικά κάτι διαφορετικό, από όσα συνέβησαν.


Για μένα ο απόηχος της Συνδιάσκεψης έχει και καλά και κακά νέα.

Τα καλά νέα είναι δύο.

1. Το αποτέλεσμα έχει κριθεί υπέρ του Γιώργου Παπανδρέου. Δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να συμβεί την τελευταία εβδομάδα ώστε να ανατρέψει το αποτέλεσμα αυτό. Βέβαια στην πολιτική ποτέ μη λες ποτέ.
   
2. Η συνδιάσκεψη έδωσε την καλύτερη αφορμή να ολοκληρωθεί μια διαδικασία η οποία επιβεβαιώνει πανηγυρικά αυτά που έγραφα ήδη από τις 18 Σεπτεμβρίου. Νομίζω πως πλέον καλύτερη "χαρτογράφηση" για το "ΠΑΣΟΚ" που θα έχει στη διάθεση του ο ΓΑΠ με τις τις 11/11 δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Πραγματικά "ο κάθε κατεργάρης πήγε στον πάγκο του" , αλλά είναι και ξεκάθαρο ποιοι είναι και τι επιδιώκουν οι διάφοροι "υπαρχηγοί". Το αποκορύφωμα ήταν φυσικά η τοποθέτηση Διαμαντοπούλου και οι αντιδράσεις που αυτή προξένησε , κυρίως τους "Παπανδρεϊκούς" (βλ. Γεννηματικούς και Παπουτσικούς).
   

Τα κακά νέα είναι επίσης δύο :

1. Το μόνο σχέδιο που βρίσκεται πλέον σε εξέλιξη από τους αντιπάλους του ΓΑΠ (και όχι μόνο) είναι η μικρή συμμετοχή των πολιτών στην διαδικασία της εκλογής. Κάποιοι θεωρώντας ότι το αποτέλεσμα κρίθηκε , δεν δίνουν τη δέουσα σημασία. Κάποιοι άλλοι δεν τους κακοπέφτει διότι προτιμούν έναν Πρόεδρο "υπό προθεσμία" και "υπό έλεγχο". Για να επιβεβαιωθώ και εδώ στα όσα προειδοποιούσα στις 18 Οκτωβρίου.
2. Η επόμενη μέρα θα είναι πολύ πιο δύσκολη από την προηγούμενη. Ο Παπανδρέου μπορεί να διακηρύττει σε όλους τους τόνους ότι "έμαθε, άλλαξε, αποφάσισε" , αλλά οι "υποστηριχτές" του δεν μπορούν (η δεν θέλουν) να μεταφέρουν , να ερμηνεύσουν και πολλαπλασιάσουν αυτό το μήνυμα στους πολίτες, με αποτέλεσμα ο ΓΑΠ ακόμη να μην πείθει. Στη βάση και στις τοπικές κοινωνίες κυριαρχούν ακόμη οι "στρατοί" των "υπαρχηγών" και όσοι πολίτες προσμένουν με υπομονή τις αλλαγές της επόμενης μέρας, που θα απελευθερώσουν όλες τις δημιουργικές δυνάμεις για μια νέα πορεία και στόχους, πιέζονται αφόρητα να "στοιχηθούν" και αυτοί σε "μηχανισμούς" που δεν γούσταραν ποτέ και φυσικά δεν ανέχονται και τώρα. Αλήθεια Πρόεδρε , έτσι θα πάμε στο συνέδριο?

Ο Παπανδρέου είπε χτες : "τις επόμενες εκλογές θα τις κερδίσει ένα διαφορετικό ΠΑΣΟΚ και όχι ένα ΠΑΣΟΚ με διαφορετικό ηγέτη". Απόλυτα σωστό. Το πως θα προκύψει αυτό το διαφορετικό ΠΑΣΟΚ , δεν πρέπει να αρχίσουμε να το βλέπουμε? Να το συζητάμε? Να καθορίσουμε στόχους και μεθοδολογία? Μέσα και πρόσωπα? Σε όλα τα επίπεδα? Από την αμέσως επόμενη μέρα?

Δεν πρέπει αυτό να γίνει πλατιά στην κοινωνία, ανάμεσα σε όλους τους φίλους και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ευρύτερα τους δημοκρατικούς πολίτες? Δεν πρέπει μέσα από μια τέτοια πρωτόγνωρη διαδικασία να αναδειχτούν εκείνα τα νέα πρόσωπα που θα εγγυηθούν αυτό το "διαφορετικό ΠΑΣΟΚ" στο επόμενο συνέδριο? Δεν πρέπει να υπάρξει ο ικανός χρόνος και τα μέσα γιαυτό?
Με δυο λόγια το ζητούμενο παραμένει και είναι πλέον πρώτη προτεραιότητα. Το επόμενο "πασοκικό κάδρο" πρέπει να γίνει άμεσα ορατό , ξεκάθαρο και ελπιδοφόρο. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε για ρετουσαρίσματα, ούτε για αναπαλαιώσεις, ούτε για "αλεξιπτωτιστές", ούτε για "καιροσκόπους".

Η επόμενη μέρα απέχει μόλις μια εβδομάδα και τα πρώτα δείγματα αλλαγής πρέπει να φανούν από την πρώτη μέρα. Και θα πρέπει να ξεκινούν από τον ίδιο τον ΓΑΠ και να φτάνουν μέχρι τον καφετζή της ΧΤ. Και παραπέρα να "μηδενίσει" το κοντέρ για όλους.

Χρόνος ανοχής δεν διατίθεται πλέον. Είναι στο χέρι του ΓΑΠ να αποδείξει ότι εννοεί αυτά που λέει. Αν δεν το κάνει , δεν θα είναι απλά ένας ηγέτης "υπό ομηρία και προθεσμία" . Θα χάσει την πραγματική του δύναμη, που σε πείσμα όλων των καρεκλοκενταύρων, διατηρεί και σήμερα. Θα χάσει όλους τους πολίτες που τον στηρίζουν. Και αυτό δεν θα είναι απλά οδυνηρό για τον ίδιο, θα είναι πλήγμα για τη δημοκρατική παράταξη και την Κεντροαριστερά συνολικά. Και μπορεί το "Σύστημα" να βρει τις εναλλακτικές λύσεις γρήγορα για να επιβιώσει (μάτσο οι υποψήφιοι αρχηγίσκοι), αλλά η κοινωνία των πολιτών θα μείνει για αρκετά ακόμη χρόνια στο περιθώριο, μέχρι να ξαναπάρει τα πάνω της και να κυριαρχήσει (έτσι κι αλλιώς) ξανά στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.

Και η ευθύνη για όλα αυτά θα βαρύνει αποκλειστικά έναν.