Γεια σου σύντροφε...

Το Γιάννη Μπιμπή τον γνώρισα τον Απρίλη του 2004 στο Αργος, σε μιά ομάδα διαλόγου του Κάθε Μέρα Πολίτης. Αμέσως "βρεθήκαμε", συμφωνήσαμε, ομονοήσαμε σαν να γνωριζόμασταν χρόνια.

Ο Γιάννης, χρόνια στο ΠΑΣΟΚ, Δημοτικός Σύμβουλος στο Άργος είχε εμπειρίες , είχε απόψεις, είχε ξεκάθαρες θέσεις. Εγώ, "φρέσκο φρούτο" στο κόμμα μπήκα στο μάτι πολλών, όχι όμως του Γιάννη.

Τον τελευταίο χρόνο χτύπησε το Γιάννη μια δύσκολη αρρώστια, έτσι ξαφνικά, χωρίς καμιά προειδοποίηση, έτσι όπως χτυπάνε την πόρτα της ζωής αυτές οι αρρώστιες. Μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία, έδινε τη μάχη της ζωής του, και δεν έχασε ποτέ το χαμόγελο του. Και η πολιτική και τα κοινά φυσικά πάντοτε στα πρωτεύοντα ενδιαφέροντα του. Σχεδόν μέρα παρά μέρα , ειδικά μετά τις τελευταίες εκλογές μιλούσαμε στο τηλέφωνο και ο Γιάννης ανησυχούσε για το κόμμα, για το μέλλον, για τα παιδιά μας.

Τελευταία φορά τον είδα στις 11 Νοεμβρίου , ανήμερα της εκλογής του Προέδρου. Ηταν καταπονημένος, αλλά αισιόδοξος. Περίμενε το μόσχευμα για να δει με άλλο μάτι το μέλλον. Αλλά ο νους του ...στα πασοκικά... προβληματιζόταν για την επόμενη μέρα. Με συμβούλευε να μην τα παρατήσω, να βγούμε νέα προσωπα στο προσκήνιο, να παρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Στις 3 του Γενάρη μπήκε στο Νοσοκομείο για την τελευταία δοκιμασία. Όλα πήγαν καλά στην μεταμόσχευση. Έμενε να περάσει και ο χρόνος αποκατάστασης. Δρόμος μακρύς : 6 μήνες !! Ο Γιάννης είχε κουράγιο και πίστη. Το πάλευε. Απομονωμένος σε ένα αποστειρωμένο δωμάτιο επικοινωνούσε μαζί μας μέσω facebook και email. Κάθε μέρα είχαμε νέα του. Καθε μέρα ... νέα αισιόδοξα, νέα ελπίδας , νέα πίστης. Και φυσικά πολιτικά. Ρωτούσε να μαθει για τα τοπικά τεκταινόμενα. Ανησχυχούσε. Ζήλευε σαν μικρό παιδί που δεν θα μπορουσε να έρθει στο συνέδριο.

Το τελευταίο του μήνυμα στο facebook το Σαββατο το πρωί : "45 μέρες σήμερα .... μεχρι τις 180..." ... σαν φαντάρος που περιμένει την απόλυση. Σαν παιδί που το έχουν βάλει τιμωρία. Διψαγε για ζωή....για δράση....

Αλλά η ζωή παίζει άσχημα παιχνιδια... και ο γιάννης σήμερα ταξιδεύει...έτσι ξαφνικά...

Εχε γεια καλέ μας φίλε ... μην ανησυχείς , θα το παλέψουμε εμείς...όσο αντέχουμε ακόμη...
Καλό ταξίδι...