Blogoσφαιρα με όνομα και διεύθυνση στην υπηρεσία των πολιτών.

Και ξαφνικά γίναμε πρωτοσέλιδο...

Δεν είναι ακόμη σίγουρο για καλό ή για κακό, αλλά αυτό εξαρτάται και απο τη δική μας στάση. Η συζήτηση άνοιξε και μεταξύ μας, πολλές απόψεις κατατίθενται, "μανιφέστα" που λένε τα αυτονόητα, προσυπογράφονται. Οι εκτός διαδικτύου επώνυμοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι και άλλοι - σχετικοί και άσχετοι - λένε την άποψη τους και εκτίθενται για ένα θέμα που κατά κανόνα δεν ξέρουν : τραγική φιγούρα προχθές το βράδυ ο Σπύρος Χαλβατζής που εξίσωσε το διαδίκτυο με κύκλωμα πορνογραφίας και εμπορίου οργάνων! Άχρωμη και διστακτική η Άννα Διαμαντοπούλου (σαν να δεσμεύεται απο κάτι), αστείος και ακραιφνώς συντητηρικός ο Ζαγορίτης (κάτι σαν "τάξις και ηθική"). Εκπληκτικός και γνώστης του θέματος ο Χαρρυ Κλυν (η εκπληξη της βραδιάς) που θύμισε το "παραιτήσου Κύριε Πρόεδρε" και την αντίδραση των bloggers.

Θα προσπαθήσω να βάλω μερικά πράγματα στη θέση τους πολιτικά και κοινωνικά:

• Η υπόθεση press-gr δεν μας αφορά ως bloggers-πολίτες. Πρόκειται για μια καθαρά ενδοδημοσιογραφική κόντρα συμβατικών και ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που δρουν και στα παράθυρα της τηλεόρασης (και πίσω από αυτά) και τώρα θέλουν να αλώσουν και τα παράθυρα (windows) του διαδικτύου. Οι εκβιασμοί και η λασπολογία σε αυτό το χώρο ανθούν απο τη δεκαετία του 90, από την εποχή των νεότευκτων ιδιωτικών σταθμών και τα τελευταία χρόνια είναι πλέον μάστιγα. Δυστυχώς την τροφοδοτούν και οι πολιτικοί μας, στη λογική "ο θάνατος σου - η ζωή μου". Και εδώ αξίζει να σημειώσουμε πόσο αναγκαίες είναι οι αλλαγές στο πολιτικό μας σύστημα ώστε να παταχθούν αυτά τα φαινόμενα.
• Όποιος εξισώνει συμπεριφορές τύπου Press-gr με την γενικότερη συμπεριφορά των bloggers και της blogoσφαιρας, το κάνει σαφέστατα εκ του πονηρού. Το κάνουν τα συμβατικά μέσα για να σταματήσουν την κατρακύλα της αναγνωσιμότητας (πού σήμερα στηρίζεται στα "παρελκόμενα" της εφημερίδας και όχι στην καθαυτό ύλη της) και της θεαματικότητας τους, το κάνει το συντηρητικό πολιτικό κατεστημένο, γιατί φοβάται κάθε τι καινούργιο, κάθε τι ανατρεπτικό και μη ελεγχόμενο, το κάνει η κυβέρνηση γιατί βλέπει μέσα απο το διαδίκτυο να βγαίνουν απόψεις και ειδήσεις που της χαλάνε τη σούπα που έχει φτιάξει σε αγαστή συνεργασία με τα Μέσα. Το κάνουν φυσικά όλοι οι παραπάνω γιατί δεν θέλουν ο πολίτης να βρει έναν νέο, φτηνό, ισότιμο και έντιμο τρόπο επικοινωνίας, διαλόγου και δράσης, να μην αισθανθεί πάλι "ασφαλής" να δράσει και στον πραγματικό κόσμο, παίρνοντας ερεθίσματα απο τον virtual, ερεθίσματα που ούτε για πλάκα δεν του προσφέρουν τα ΜΜΕ. Με μια κουβέντα : η blogoσφαιρα ενοχλεί την εξουσία , γιατί γιγαντώθηκε παγκόσμια ακριβώς αμφισβητώντας την εξουσία!
  
• Όποιος παρουσιάζει "μανιφέστα" ηθικής για το blogging, λέγοντας στην ουσία τα αυτονόητα, κινδυνεύει να δημιουργήσει κατηγορίες καλών και κακών bloggers ή bloggers δημοσιογράφων και bloggers μη δημοσιογράφων. Τέτοια κείμενα εμφανίστηκαν σήμερα και χτες και συχνά δημιούργησαν αντιθέσεις (ίσως και σκόπιμες) μεταξύ ιστολογίων. Και δεν θέλουν πολύ τα "κοράκια" να γράψουν " οι bloggers τσακώνονται" και να προχωρήσουν στο στόχο τους. Δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος άμυνας στην επίθεση που μας γίνεται. Αυτό είναι στην ουσία αποδοχή των όρων που επιχειρούν να μας βάλουν οι επιτιθέμενοι και ο "όχλος" τους. Πρέπει να αποδεχτούμε αυτό που έτσι κι αλλιώς ισχύει στην παγκόσμια blogoσφαιρα και δεν μπορεί εμείς να είμαστε πιο έξυπνοι απο τους άλλους σε όλο τον κόσμο. H blogoσφαιρα αυτο-προσδιορίζεται ατομικά και συλλογικά και αυτο-ρυθμιζεται σε όλον τον κόσμο, εκτός απο εκεί που επικρατούν ολοκληρωτικά καθεστώτα και υπάρχει έλλειμμα δημοκρατικών ατομικών δικαιωμάτων. Οποιαδήποτε παρέμβαση (ακόμη και αυτές που λέγεται ότι ετοιμάζει η ΕΕ) είτε απο τα μέσα είτε απο τα έξω για επιβολή "κανόνων", απορρίπτεται ως παρέμβαση στις ατομικές ελευθερίες του καθενός. Παράλληλα είναι σαφές και αποδεκτό από όλους, ότι ό,τι είναι αδίκημα στον πραγματικό κόσμο, είναι αδίκημα και στην blogoσφαιρα. Επομένως παραμένουμε ίσοι απέναντι στο Νόμο, όπως και στην κοινωνία. Αρκεί φυσικά οι νόμοι να εφαρμόζονται παντού και προς όλους.
  
• Το κρίσιμο θέμα στην επίθεση που επιχειρείται στα ελληνικά blogs (αλλά και παγκόσμια) είναι προφανές ότι είναι το θέμα της ανωνυμίας και η κακή χρήση της από κάποιους. Η προσωπική μου θέση είναι ότι παραμένω επώνυμος στην blogoσφαιρα, αλλά ταυτόχρονα σέβομαι και υπερασπίζομαι το δικαίωμα του συμπολίτη μου συνιστολόγου και επισκέπτη-σχολιαστή να παραμένει ανώνυμος, αν αυτός το κρίνει. Θα θυμίσω ότι σε εποχές δικτατορίας, οι αντιστασιακές οργανώσεις κινούνταν στην παρανομία και ένας από τους τρόπους που αμφισβητούσαν την εξουσία, ενημερώνοντας παράλληλα τους πολίτες, ήταν η "εφημερίδα τοίχου" και η προκήρυξη. Φυσικά και δεν ήταν επώνυμη! Θα μου πείτε, μα σήμερα έχουμε δημοκρατία! Έχουμε ? Σε ποιό βαθμό προστατεύεται ο πολίτης, όταν δέχεται επίθεση από κάποιο πανίσχυρο Μέσο ΜΕ ή μια μεγάλη επιχείρηση, όταν τολμήσει να αμφισβητήσει την φερεγγυότητα της? Επομένως το πρόβλημα εξακολουθεί να είναι πρόβλημα της κοινωνίας γενικότερα και όχι του διαδικτύου. Και δεν είναι το αν ένας πολίτης καταγγέλει ανώνυμα, είναι το αν υπάρχει το ασφαλές περιβάλλον, αν εφαρμόζεται η νομοθεσία και η προστασία των ατομικών του δικαιωμάτων ώστε να καταγγείλει επώνυμα.
• Κι ας έρθουμε τέλος σε μας τους ίδιους τους bloggers πολίτες. Όπως αντιλαμβάνεστε, συνεχίζω να κάνω αυτή τη διάκριση απο τους bloggers- επαγγελματίες δημοσιογράφους, διότι θεωρώ ότι η δική τους παρουσία στην blogoσφαιρα εξυπηρετεί (ίσως κατ' επάγγελμα) ατομικά συμφέροντα ή και συμφέροντα τρίτων ή και ενάντια σε τρίτους. Οι bloggers-πολίτες "γράφουν δημόσια" (άρα κατά μια έννοια "δημοσιογραφούν") την γνώμη τους και μεταφέρουν την πληροφορία στον δημόσιο χώρο, όπως αυτοί κρίνουν καλύτερα σε αντίθεση με τις πρακτικές των ΜΜΕ και της καθε λογής εξουσίας που τα ελέγχει. Αν αυτό το"προιόν" της "δημοσιογραφίας των πολιτών" μπεί σε σύγκριση ή ανταγωνισμό με το αντιστοιχο προϊόν των επαγγελματιών δημοσιογράφων και των συνεργατών τους, τότε θα υποβαθμιστεί , θα χαθεί , θα διαστρεβλωθεί. Αυτό θα συμβεί διότι απλούστατα οι πολίτες "δημοσιογραφούν" δευτερευόντως στον ελεύθερο χρόνο τους, γράφουν εθελοντικά, γράφουν για αυτούς και τους συμπολίτες τους, γράφουν κυρίως γιατί θέλουν και όχι γιατί πρέπει. Αν θέλουμε λοιπόν οι πολίτες του διαδικτύου να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους στην ελευθερία της έκφρασης, του διαλόγου και της επικοινωνίας στο διαδίκτυο, πρέπει κατά τη γνώμη μου να αποκτήσουν ξεκάθαρη οντότητα τόσο μέσα, όσο και έξω απο την blogoσφαιρα. Με απλά λόγια ο blogger πρέπει να αποδείξει (όχι απαραίτητα επώνυμα) ότι έχει αναφορά δράσης και είναι και ενεργός πολίτης και στην κοινωνία (τοπική ή μεγαλύτερη) που ζει και εργάζεται, ότι μεταφέρει πληροφορίες και ερεθίσματα που δέχεται στο διαδίκτυο, στην τοπική του κοινωνία και δρά με βάση αυτά, βοηθώντας τους συμπολίτες του. Από την άλλη μεριά ο ενεργός πολίτης μιας τοπικής κοινωνίας, πρέπει να κάνει γνωστό σε αυτήν (και με αυτό τον τρόπο να προσελκύσει και άλλους) ότι δραστηριοποιείται στο διαδίκτυο, ότι χρησιμοποιεί τα νέα social media, και ότι αυτό τον βοηθά να δρά αποτελεσματικότερα στην πραγματική ζωή.
  
• Το επόμενο βήμα (και κατά τη γνώμη μου άμεσο ζητούμενο σήμερα) είναι όλες αυτές οι "διαδικτυακές κουκκίδες" στό ελληνικό διαδίκτυο και την ελληνική κοινωνία να αποκτήσουν οριζόντια διασύνδεση (στο διαδίκτυο την έχουν ήδη σε ένα βαθμό), να βρει ο καθένας - θα φτιάξω έναν νέο όρο - την e-γειτονιά του και να δημιουργήσει συλλογικότητες, συλλογικότητες που εκμεταλλευόμενες τα νέα εργαλεία ενημέρωσης και επικοινωνίας να δράσουν αποτελεσματικότερα. Μέσα σε αυτές τις "συλλογικότητες" θα μπορέσουν να ενταχθούν και αυτοί που επιμένουν να παραμένουν ανώνυμοι, όμως όλοι μας (και πάνω από όλα η ίδια η τοπική συλλογικότητα) θα γνωρίζουμε ότι δρουν σε έναν συγκεκριμένο χώρο, ο οποίος αυτοοργανώνεται και αυτορυθμίζεται.

Συμπερασματικά η κοινωνία των πολιτών πρέπει να χρησιμοποιήσει και να αξιοποιήσει ακόμη περισσότερο και κυρίως συλλογικά τα Νέα Μέσα και να αμφισβητήσει την εξουσία και τις πολιτικές δομές. Και πρέπει φυσικά να αποκρούσει κάθε προσπάθεια φίμωσης της, κάθε προσπάθεια χειραγώγησης της, κάθε προσπάθεια περιορισμού της δράσης της. Και αν οι "εξωτερικοί εχθροί" είναι εμφανώς ορατοί , υπάρχουν και "εσωτερικοί εχθροί" (και εξαιρετικά πιο επικίνδυνοι) που πρέπει να ονοματίσουμε και να απομονώσουμε και δεν εννοώ τους αφελείς "Καψαμπέληδες".

Είναι αυτοί που, ω του θαύματος, εμφανίζονται συστηματικά στα ΜΜΕ ώς εκπρόσωποι των bloggers, όποτε το θέμα είναι στην επικαιρότητα, είναι οι υπάλληλοι συγκροτημάτων που υπερασπίζονται δήθεν τα δικαιώματα των πολιτών (σε αγαστή συνεργασία με την αστυνομία και το κράτος), είναι αυτοί που μιλούν εξ ονόματος μας, χωρίς να τους έχει δώσει κανείς τέτοια εξουσιοδότηση (μόνο και μόνο επειδή ανήκουν στο ίδιο σινάφι με τους συνομιλητές τους), είναι και αυτοί που γράφουν από το δικό τους -δήθεν αριστερό - δωμάτιο ότι " την αφορμή για περαιτέρω έλεγχο των ιστολογίων τη δίνουν οι ίδιοι οι ιστολόγοι" ...και ότι "η ανάγκη δεοντολογίας είναι παραπάνω από απαραίτητη" !!!

Επαναλαμβάνω λοιπόν ότι όσοι νομίζουν ότι μεταξύ μας κυκλοφορούν χαζοί, πλανώνται πλάνην οικτράν.