Αντίστροφη Μέτρηση...

Ένα ενδιαφέρον αλλά και περίεργο κείμενο - παρέμβαση "για την ανάπτυξη και τις μεταρρυθμίσεις" υπήρχε χθες στο Βήμα της Κυριακής. Περίεργο όχι ως προς το περιεχόμενο του (με αρκετά επιμέρους σημεία του οποίου, αλλά όχι όλα, τολμώ να πω πως συμφωνώ απόλυτα) αλλά ως προς το πως παρουσιάζεται και ποιοι το υπογράφουν. Και εξηγούμαι :

1. Το κείμενο χαρακτηρίζεται απόλυτα πολιτικό, αναφέρεται δε κυρίως στις επιπτώσεις της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα και θέτει τους βασικούς άξονες μιας άλλης πολιτικής ανάπτυξης με καθαρά οικονομικούς όρους. Εδώ να σημειώσω ότι δεν υπάρχει ούτε μισή αναφορά στην "πράσινη" ανάπτυξη. Η πολιτική της κυβέρνησης χαρακτηρίζεται "αυτόματος πιλότος" (για πρώτη φορά νομίζω από το 2004). Είναι εμφανές από το ύφος του κειμένου ότι μιλάμε για απόψεις εκσυγχρονιστών της κυβέρνησης Σημίτη.
   
2. Το τελευταίο ενισχύεται και διαβάζοντας τη λίστα αυτών που υπογράφουν το κείμενο. Με τη σειρά είναι οι Ζαννιάς Γιώργος - Ζορμπά Μυρσίνη - Ιωακειμίδης Παναγιώτης, - Ιωαννίδης Σταύρος - Καλογήρου Γιάννης - Κοντογιαννόπουλος Βασίλης - Κουκιάδης Γιάννης - Λιαρόπουλος Λυκούργος - Μπίστης Νίκος - Πασχαλίδης Γιώργος - Πολεμαρχάκις Ηρακλής - Στουρνάρας Γιάννης - Τσακλόγλου Πάνος - Τσούκας Χαρίδημος - Χριστοδουλάκης Νίκος. Σχεδόν όλοι τους προβεβλημένα στελέχη του εκσυγχρονισμού.
3. Το κείμενο δείχνει να έχει τη μορφή μανιφέστου, "ρεύματος ιδεών", συλλογικής παρέμβασης, χωρίς όμως να γίνεται ακριβώς σαφές, τι από όλα ισχύει. Είναι δε περίεργο γιατί ένα τέτοιο κείμενο δεν εμφανίστηκε συλλογικά όπως τώρα πριν τρεις μήνες στο συνέδριο, όταν και θα ήταν απόλυτα θεμιτό, αλλά τώρα που υποτίθεται ότι έχουμε εγκρίνει σαν κόμμα πολιτικές θέσεις και κυβερνητικό πρόγραμμα. Εκείνο που είναι απολύτως σαφές είναι ότι σε ένα κείμενο - παρέμβαση στελεχών και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει η λέξη ΠΑΣΟΚ , παρότι υπάρχουν αναφορές στην προηγούμενη διακυβέρνηση του.
4. Το πιο περίεργο όμως αυτού του κειμένου είναι μια αναφορά στο "γερμανικό μοντέλο" και συγκεκριμένα αναφέρεται επί λέξη :
   

" Πέρα από κομματικές περιχαρακώσεις ή συντεχνιακές οχυρώσεις και χωρίς την απατηλή νοσταλγία του κρατισμού, χρειάζεται να απαντήσουμε θετικά στις προκλήσεις διαμορφώνοντας μια νέα κοινωνική συμφωνία με την απαραίτητη πολιτική αξιοπιστία. Μια συμφωνία η οποία θα περιέχει δεσμευτικούς στόχους για περισσότερες επιχειρηματικές και δημόσιες επενδύσεις, στοχευμένες μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της Παιδείας, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας αλλά και του ανταγωνισμού, περισσότερη και καλύτερα αμειβόμενη απασχόληση, δικαιότερο και πιο αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος. Οχι μόνο να δημιουργεί ευκαιρίες ευημερίας αλλά και να οργανώνει τις δυνατότητες συμμετοχής σε αυτήν των πιο αδύναμων. Η παραγωγική συμφωνία που επιτεύχθηκε με πολύ κόπο στη Γερμανία τα προηγούμενα χρόνια ανάμεσα στις επιχειρήσεις και στα συνδικάτα και οδήγησε σε μια στιβαρή οικονομική ανάπτυξη με νέες επενδύσεις, περισσότερη απασχόληση και υψηλότερες αμοιβές αποτελεί ένα χρήσιμο παράδειγμα. "

Είναι ολοφάνερο ότι για πρώτη φορά εμφανίζονται κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ ως υποστηριχτές της ιδέας του "μεγάλου συνασπισμού". Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το ποια εφημερίδα τους φιλοξενεί. Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι όλοι αυτοί - αν και υπήρξαν υποστηριχτές τόσο του ΓΑΠ όσο και (πρωτίστως ) του ΒΒ στην εσωκομματική διαμάχη, τώρα συντάσσονται πίσω από αυτή την πρόταση που είναι καθαρά "πρόταση Σημίτη". Είναι τέλος πλέον ηλίου φαεινότερον ότι στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες επιζητούν την επάνοδο στην εξουσία με κάθε μέσο. Ακόμα και συμμαχώντας με την ΝΔ! Και όλα αυτά τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ ελπίζει (έτσι τουλάχιστον λέει) ότι θα πάρει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις μέχρι το φθινόπωρο.

Έχω την αίσθηση ότι κάποιοι αποφάσισαν να πατήσουν το κουμπί της αντίστροφης μέτρησης για πολλά και πολλούς. Και η λήξη του χρόνου δεν θα είναι οι ευρωεκλογές, όπως πολλοί πιστεύουν. Ο χρόνος που κατά τη γνώμη μου είχε σταματήσει στο 2004, άρχισε πάλι να τρέχει. Το καλό δείχνει να είναι ότι τώρα τρέχει ξεκάθαρα σε βάρος κάθε λογής "κατεστημένου".