3 Δεκ 2007

Νίκος Κοτζιάς : Τα όρια του οργανωτισμού και της έλλειψης πολιτικής στο ΠΑΣΟΚ

Την προηγούμενη Πέμπτη προδημοσίευσα ένα απόσπασμα απο ένα ενδιαφέρον άρθρο του Νίκου Κοτζιά. Επειδη θεωρώ ότι το συγκεκριμένο άρθρο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον (δεν είναι τυχαίο ότι αποσπάσματα του δημοσιεύτηκαν σε όλες τις εφημερίδες του Σαββατοκύριακου)και επειδή προσωπικά δεν συμμερίζομαι τις απόψεις που ακούστηκαν ότι "ο ΝΚ αδειάζει τον ΓΑΠ", το δημοσιεύω σήμερα ολόκληρο και καλώ τους φίλους που τις 2 τελευταίες μέρες αντέδρασαν - βιαστικά κατά τη γνώμη μου - σε μια κριτική για τη σύνθεση και (κυρίως) το πολιτικό σκεπτικό της ΚΟΕΣ, να σχολιάσουν. Οι επισημάνσεις δικές μου.

Στα τελευταία χρόνια, το ΠΑΣΟΚ ταλανίζεται από την έλλειψη διαλεκτικής προσέγγισης των οργανωτικών προβλημάτων και της σχέσης που αυτά έχουν με την πολιτική. Το ζήτημα αυτό είναι, πλέον, κομβικό για την ποιότητα αντιπολίτευσης που θα ασκήσει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και την ικανότητά του να αντεπεξέλθει στα προβλήματα της χώρας ως μελλοντική κυβέρνηση. Όλα δείχνουν, δυστυχώς, ότι το ΠΑΣΟΚ προτάσσει την οργάνωση της πολιτικής. Είναι και το ευκολότερο. Τμήμα του ΠΑΣΟΚ δείχνει ανίκανο να κατανοήσει ότι την οργάνωση την θέλει κανείς προκειμένου να παράγει, προωθήσει και υλοποιήσει ένα πολιτικό σχέδιο. Ότι δεν είναι η πολιτική που καλείται να εξυπηρετήσει την οργάνωση ώστε να αποκτήσει η τελευταία κάποιο περιεχόμενο ενασχόλησης.

Μιλώντας ο Ι.Καντ για τη «Διαμάχη των Σχολών», δηλαδή, για το ποια επιστήμη είναι σημαντικότερη, περιέγραψε τη σχέση θρησκείας και πολιτικής φιλοσοφίας στην εποχή του. Εδειξε ότι το κυριότερο δεν είναι το πώς κάποιος κρατά μια λυχνία, αλλά αν αυτή φωτίζει τον δρόμο εκείνου που την κρατά. Με άλλα λόγια, για να πάμε στο πρόβλημα που μας απασχολεί εδώ, η οργάνωση μπορεί να κουβαλά τον φωτισμό της πολιτικής, αλλά ουσιαστικά οφείλει να είναι ο υπηρέτης της πολιτικής και όχι το αντίστροφο. Η πολιτική μπορεί να βρει εναλλακτικές λύσεις ως προς την οργάνωση. Αντίθετα η τυφλή και χωρίς φώτα οργάνωση θα σκοντάφτει κάθε τόσο. Σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα δε, μπορεί να αποδιοργανωθεί. Η πρόσφατη εμπειρία απέδειξε, εξάλλου, ότι ο Γ.Παπανδρέου νίκησε τον Β.Βενιζέλο όχι κυρίως διότι διέθετε καλύτερη οργάνωση, -έχει και αυτός ο παράγοντας τον ρόλο του-, αλλά διότι είχε πολιτική πλατφόρμα με την οποία έδωσε και πάλι ταυτότητα στο ΠΑΣΟΚ, έκανε αναφορά στις κοινωνικές δυνάμεις που θέλει να στηριχτεί και, τέλος, συγκεκριμενοποίησε τον αντίπαλο αυτής της προσπάθειας.

Μετά από μια πολιτική νίκη, η επιστροφή και απόδοση προτεραιότητας στα οργανωτικά είναι λάθος. Λάθος που έχει την εξήγησή του. Στη δίμηνη εσωτερική αντιπαράθεση στο ΠΑΣΟΚ, συστρατεύτηκαν με τον Γ.Παπανδρέου δυνάμεις μέχρι τότε αδρανείς, που επιστρέψανε ήδη στις 12 Νοεμβρίου στις εργασίες τους διότι δεν θέλησαν να υποβιβάσουν τα προβλήματα της χώρας σε μικροπολιτικά σχόλια και σε άνευ ουσίας μικροκομματικές αντιπαραθέσεις. Οι δυνάμεις αυτές δεν ενδιαφέρονται σήμερα, ούτε ανακατεύονται στα οργανωτικά του ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα, οι δυνάμεις που οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ σε ήττα στις 16 Σεπτεμβρίου, που δεν διαθέτουν πολιτική σκέψη, πείρα και ένστικτο, επανέρχονται στις θέσεις τους που τρεμάμενες και φοβισμένες εγκατέλειψαν το ίδιο βράδυ της εκλογικής ήττας του ΠΑΣΟΚ, όταν με αγωνία καλούσαν τον Γ.Παπανδρέου να εγκαταλείψει το καράβι ακυβέρνητο πριν τους πάρουν τα σκάγια των γεγονότων.

Έχω εντοπίσει έναν κοινωνικό νόμο, βαθιά ανθρώπινο, αλλά και συχνά αντιπαραγωγικό. Σύμφωνα με αυτόν, «Οι άνθρωποι τείνουν να φέρουν τους θεσμούς στα μέτρα τους». Δηλαδή, όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν προβλήματα, αναζητούν τις αιτίες εμφάνισης τους, όπως είναι φυσικό, στη βάση όσων καταλαβαίνουν, γνωρίζουν, διαθέτουν πείρα. Πάνε μέχρι εκεί που μπορούν και τους παίρνει. Αν, επί παραδείγματι, η πείρα τους είναι γύρο από οργανωτικά ζητήματα, τότε τείνουν ως είναι σε ένα βαθμό φυσικό, να ταυτίσουν τα πολιτικά ζητήματα με την οργανωτική τους έκφραση. Ανάλογα και οι λύσεις που μπορεί να παράγει το κεφάλι τους, είναι λύσεις που συγκεντρώνονται στις θεματικές για τις οποίες μπορούν να έχουν λόγο. Αν γνωρίζουν καλά από ίντριγκες και μικροπολιτική τότε ασχολούνται με αυτά. Το φαινόμενο αυτό το έχω καταγράψει πολύχρονα στην αριστερά, σε μεγάλους θεσμούς, όπως είναι το Υπουργείο Εξωτερικών και τα Πανεπιστήμια, ελληνικά και του εξωτερικού, και με μεγάλη επίταση στο ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου τυχαίο το γεγονός, ότι και σήμερα επιδιώκεται, από ανθρώπους που ευθύνονται για την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις 16 Σεπτεμβρίου του 2007, να προταχθεί για άλλη μια φορά το κάρο της οργάνωσης από το άλογο που λέγεται πολιτική.

Είναι φανερό ότι εάν οι πιο πάνω άνθρωποι, είχαν άλλες ικανότητες, θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν τα οργανωτικά από τα πολιτικά, ή έστω να παραιτηθούν από την επιδίωξη να στριμώξουν τα μεγάλα πολιτικά προβλήματα σε γραφειοκρατικές – οργανωτικές διαδικασίες. Ή να κατανοούσαν από μόνοι τους, επιτέλους, το μέτρο που διαθέτουν. Μια στάση που αποτελεί μεγάλη αρετή στην πολιτική, αλλά δεν έχει γνωρίσει και μεγάλη διάδοση στην Ελλάδα.

Υπάρχει και άλλη μια αιτία που ο οργανωτισμός προηγείται της πολιτικής. Αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ είχαν ειδικευτεί ιστορικά τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια στην διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας. Μιας βαθιάς πολιτικής υπόθεσης που με το χρόνο αντιμετωπίστηκε τεχνοκρατικά – διοικητικά και για αυτό σε ένα βαθμό απολίτικα και περισσότερο οργανωτικά. Δυστυχώς το ίδιο και χειρότερο συμβαίνει με ένα κομμάτι και των νεώτερων στελεχών που υπηρέτησαν σε κυβερνητικές θέσεις. Η δική τους πείρα είναι ακόμα πιο περιορισμένη. Όλα όσα έχουν δει είναι διαχείριση και οργάνωση κάποιων πλευρών της κυβερνητικής τρέχουσας εργασίας και τίποτα άλλο.


Το ΠΑΣΟΚ έχει ανάγκη από πολιτικούς που θα γράφουν το Πολιτική με «Π» κεφαλαίο και δεν θα στρογγυλεύουν τα πράγματα. Που θα είναι «Πολιτικά Ζώα». Με πολιτικό ένστικτο, κουλτούρα πολιτισμού και διαλόγου, γνώσεις χάρη στις οποίες θα μπορεί να αντιμετωπιστεί η πολιτική ως επιστήμη και τέχνη και να μην περιορίζεται στην τεχνική της διαρροής μικροπολιτικών σχολίων. Τέτοια καλά στελέχη διαθέτει το ΠΑΣΟΚ. Αλλά χρειάζεται περισσότερα. Για αυτό μόνο κακό κάνει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης το γεγονός ότι νέοι βουλευτές καθώς και νέοι συνδικαλιστές που απέδειξαν το τελευταίο δίμηνο ότι διαθέτουν σύγχρονα προσόντα, χωρίς δεσμά και διαπλοκές από το παρελθόν, δεν βρήκαν τη θέση τους στα νέα όργανα που ανακοίνωσε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Δεν βρήκαν τόπο ούτε οι ανησυχίες τους για ένα πιο πολιτικό, ριζοσπαστικό και κοντά στον πολίτη ΠΑΣΟΚ. Ελπίζω αυτό να είναι προσωρινό.


15 σχόλια:

tractatus είπε...

@stefan έκανες πολύ καλά που ανέβασες το κείμενο του ΝΚ γιατί είναι μια ολοκληρωμένη Πολιτική θέση:
"Τμήμα του ΠΑΣΟΚ δείχνει ανίκανο να κατανοήσει ότι την οργάνωση την θέλει κανείς προκειμένου να παράγει, προωθήσει και υλοποιήσει ένα πολιτικό σχέδιο. Ότι δεν είναι η πολιτική που καλείται να εξυπηρετήσει την οργάνωση ώστε να αποκτήσει η τελευταία κάποιο περιεχόμενο ενασχόλησης" Η Πολιτική πράγματι προηγείται της οργάνωσης. Και αυτό είναι η απάντηση σε όλα όσα συζητώνται στα blogs αλλά και στα ΜΜΕ αυτές τις ημέρες γύρω απο τα πρόσωπα που τοποθέτησε ο ΓΑΠ στη ΚΟΕΣ. Έμπλεγμένοι στις παγίδες ενός συστήματος που αναπαράγει πρόσωπα και όχι ιδέες, μικροσχόλια πολιτικής και όχι πολιτική, εφυολογήματα αντί για πολιτικά επιχειρήματα, μέτρα στο μέτρο μας και στο μπορώ μας, αδυνατούμε να δούμε ότι όλα αυτά δεν λύνουν τα προβλήματα της κοινωνίας και δεν στοιχειωθετούν Πολιτική. Οι ηγεσίες του μέλλοντος θα είναι συλλογικές και εκεί, εμείς ως κουλτούρα, έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Ωστόσο, πρέπει να κατανοήσουμε σύντομα ότι τα πρόσωπα δεν είναι εξαιτίας του ονόματος και της συμπάθειας αλλά εξαιτίας εκείνου που φέρουν ως πολιτικού.Οι αναθεωρήσεις του πολιτικού πρέπει να γίνουν στη βάση της συλλογικότητας και των αναγκών της τρέχουσας πραγματικότητας και όχι στη βάση του περιορισμού της προσωποποίησης της Πολιτικής. Δύσκολη καλογερική η Δημοκρατία γι' αυτό και είναι διάτρητη απο καταχρήσεις.....

spallantzas είπε...

@tractatus
χαιρετώ την όμορφη Μυτιλήνη! ευχαριστώ για το σχόλιο, με το οποίο συμφωνώ απόλυτα. νομίζω πως η στάση όλων μας πρέπει να είναι από εδω και πέρα και μέχρι το συνέδριο άκρως πολιτική. Και φυσικά και η δράση μας. Προσωπικά αυτό έχω σκοπό να κάνω. Θα προτείνω και μορφές αυτο-οργάνωσης , θα δεχτώ και προτάσεις. αν αυτη η διεργασία φανεί χρησιμη και στην γραμματεία της ΚΟΕΣ, είναι ευχής έργον. Δεν θα γίνει πάντως επι τούτου.

Grammateas είπε...

Κατ'αρχήν ποιούς θεωρεί ο συγγραφέας υπαιτίους για την ήττα του Σεπτέμβρη; Νομίζω ότι μία σαφής απάντηση, προσωποποιημένη και δίκαιη απαντά και στο πρόβλημα πολιτικής. Η πολιτική γίνεται με με τη δημοσιοποίηση των απόψεων, εφόσον αυτές είναι σαφείς. Η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ είχε πρόβλημα σε αυτόν τομέα. Μπορεί να είχε καλές ιδέες και προθέσεις αλλά δεν κατάφερε να γίνουν "κτήμα" του ελληνικού λαού. Την ευθύνη δεν μπορεί να τη φέρει ο λαός... Δεύτερον, η πολιτική γίνεται και με την επιλογή προσώπων. Στο διάστημα της πρώτης θητείας νομίζω ότι είδαμε πρόσωπα για τα οποία ξεροκατάπιαμε. Στη δεύτερη και τελευταία ευκαιρία τα λάθη σε πρόσωπα θα κοστίσουν πολύ. Ειτέ λαθη επιλογής προσώπων, είτε λάθη διαγραφής...

Ανώνυμος είπε...

Ποτέ η αλήθεια δεν έχει απόλυτα μαύρο ή απόλυτα λευκό χρώμα. Το ότι το ΠΑΣΟΚ έχει στελέχη που προτάσσουν τον πολιτικό διάλογο από τον οργανωτικό δεν είμαι και τόσο βέβαιος. Πάντως σίγουρα δεν είναι και τόσα πολλά όσα υπονοεί ο σύντροφος Νίκος. Γιατί αυτό κόμμα 20 χρόνια είχε να αντιμετωπίσει μόνο ένα πρόβλημα : Την οργάνωση της εξουσίας και την διαχείρισή της. με την απεμπόλησή της έμεινε αμήχανο να κάνει αυτό που είχε μάθει να κάνει : Να διαχειριστεί πάλι εξουσία. Κι αυτή την φορά την εξουσία της αντιπολίτευσης. Όλοι μια αγωνία είχαν πάλι. Την θεσμικότητα της θέσης τους. ο ΓΑΠ λοιπόν εξυπηρέτησε την πρώτη τριετία αυτή την ανάγκη. Μεγάλα όργανα, πολλοί εμπλεκόμενοι και άρα το ΠΑΣΟΚ ικανοποιημένο αφού έλπιζε σε μια εξουσία και είχε ο κάθε φεουδάρχης και την θέσή του. Και μετά ήρθε η 16η Σεπτεμβρίου. Εκεί κάποιοι συνειδητοποίησαν ότι η εξουσία με αυτούς τους όρους κόμματος χάθηκε για πάντα. Ή όπως λέει και ο Νίκος, κι αν κερδιζόταν δεν ήταν πια στα μέτρα τους. Αυτή λοιπόν η παραδοσιακή λογική ΠΑΣΟΚ πήγε με τον Βενιζέλο ή θα ήθελε πολύ να πάει μαζί του.
Η άλλη πλευρά όπως σωστά επισημάινεται πήγε σπίτι. Και γιατί να μην πάει; Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι απέχει. Αυτό είναι μια παρερμηνεία πάλι βολική αυτών που επέλεξαν να συμμετάσχουν. Η άλλη πλευρά είναι εδώ έτοιμη να ξαναενεργοποιηθεί όταν προκύψει το ζήτημα. Ή να το πω καλύτερα το πολιτικό ερώτημα. Φυσικά και δεν είναι η πλευρά που αναζητεί θεσμικότητα και ξέρετε γιατί: Γιατί αυτή την στιγμή είναι πλειοψηφική και το ξέρει. Και έχει και υπομονή. Υπομονή για να δει τα όρια του ΓΑΠ. Τα πρόσωπα δε που ορίστηκαν ή καλύτερα ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΑΝ, καμμιά σημασία κατ εμέ δεν έχουν. Τι αυτοί τι κάποιοι άλλοι; Έτσι κι αλλιώς οι πολίτες έδειξαν στις 11/11 ότι η πολιτική είναι πολύ σοβαρή ιστορία για να την εκχωρήσουν στους πολιτικούς.....
Θα έρθει η ώρα που αυτή η άλλη πλευρά θα εκφραστεί. Και συντονισμένα και αυθόρμητα ταυτόχρονα και στο μέτρο που η ίδια η ζωή μας καλεί να κάνουμε. Και το ΠΑΣΟΚ ας κάνει συνέδριο αγνοώντας την. Κακό του κεφαλιού του!!!!

Ανώνυμος είπε...

και η υπογραφή του προηγούμενου σχολίου
koukios.wordpress.com

Γιάννης Παπαϊωάννου είπε...

Αντιλαμβάνομαι ότι τώρα που εξέλιπαν οι περί υπονόμευσης ανοησίες ανακαλύψαμε όλα τα παραπάνω που μας γράφει ο ΝΚ.
Αντιλαμβάνομαι ακόμα ότι το ΠΑΣΟΚ δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει για να γίνει κυβέρνηση ή καλύτερα…Δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει για να γίνει το φανάρι που θα φωτίσει τον δρόμο.

Μήπως φταίνε αυτοί που την 11 Νοέμβριου γύρισαν στις δουλείες τους;
Μήπως φταίνε τα πρόσωπα που συμμετέχουν εξ οφίτσιο και από πάθος στον δημόσιο διάλογο;
Μήπως φταίει η έλλειψη δράσης;
Μήπως φταίει η έλλειψη οργάνωσης;

Μήπως φταίει η Αριστερά;
Μήπως κάνει πολύ καλά την δουλειά της η δεξιά.
Μήπως φταίνε τα σκοτεινά συμφέροντα συγκεκριμένου εκδοτικού συγκροτήματος ως είθισται;
Μήπως φταίνε οι στρογγυλοποιήσεις που γίνονται συνεχώς; Στρογγυλοποιήσεις που δεν γίνονται για κρατηθεί αρραγές το εσωκομματικό πεδίο αλλά γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι κυβερνητικό κόμμα και κάποια στιγμή θα κληθεί να κάνει πράξη αυτά που υπόσχεται;
Μήπως φταίνε οι «άλλοι».

Ή

Μήπως φταίει ο Μεγάλος τιμονιέρης που έχει παρατήσει το τιμόνι και ζητά από την βάση να πάρει το τιμόνι στα χέρια της και να οδηγήσει το σκάφος. Μήπως ο μεγάλος τιμονιέρης φορά ήδη το σωσίβιο του και κοιτά μόνο την ασφάλεια του!
Μήπως αναζητά την συμμετοχή μας και την συν υπευθυνότητα μας στον φόνο;

Αλώστε όπως λέει ο ίδιος « Το μέλλον στις προοδευτικές πολιτικές βρίσκεται στο να εμπιστευτούν οι ηγέτες τους πολίτες .. Ένα Νέο είδος σχέσης!Φάνης Χατζηγρίβας

Ο Σαρκοζί, ο Ερντογαν Ο Πουτιν, ο Μπους, ο Μπλερ ο Προντι ο Μπερλουσκονι, ή Μερκελ, ο Τσαβες, ο Ηγέτης της Κίνας και όλοι οι ηγέτες του κόσμου βρέθηκαν στην θέση τους επειδη εμπιστεύονταν του πολίτες τους και όχι επειδη οι πολίτες τους εμπιστεύτηκαν για ηγέτες τους;

Τρία πλια και δυο τσόνια

Με τον ορο μεγαλος τιμονιερης αναφερομαι στα προφανη...

spallantzas είπε...

@papaioannou
εξαιρετική ανάλυση για το πως μπορούμε να γυρισουμε δυο αιώνες πίσω (το λιγότερο) για να ορίσουμε και κατόπιν να αναζητήσουμε έναν ηγέτη!
Δηλαδή φίλε, αν κατάλαβα καλά, οι υποστηριχτές του ΒΒ στην πρόσφατη εκλογή είχαν στο μιαλό τους έναν Έλληνα Σαρκοζί, Μπερλουσκόνι, Μπους , Πόυτιν , άντε Τσάβες!
Εξαιρετικά προοδευτικό το βρίσκω!

Γιάννης Παπαϊωάννου είπε...

Δεν μεταφέρω τις απόψεις του Βαγγέλη Βενιζέλου και εάν με κρίνεται με βάση αυτό το σκεπτικό κάνετε λάθος κρίση. Αφορμής δοθείσης όμως του σχολίου σου όπου αναφέρεις κάπου κάτι «για δυο αιώνες πίσω».

Νομίζω ότι δεν έχεις αντιληφθεί ότι βρισκόμαστε ήδη δυο αιώνες πίσω στα εργασιακά, μισθολογικά, ασφαλιστικά, και θέματα ωραρίου!

Αντίθετα με το τι πιστεύει ο ένας και άλλος ή ο Ανδρουλάκης η Αριστερά δεν έχει μετακινηθεί και το έδαφος είναι εδώ. Αν κάποιος έχει μετακινηθεί αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ.

Η Αριστερά στόχευε και στοχεύει στην ανακατανομή του πλούτου. Κάποτε ο πλούτος παράγονταν από του εργαζόμενους ή τους χειρώνακτες και τους αγρότες..
Σήμερα συμβαίνει ακριβώς το ίδιο.
Κάποτε όλοι οι παραπάνω δούλευαν χωρίς ωράριο. Τώρα γίνεται ακριβώς το ίδιο!

Κάποτε ο πλούτος μοιράζονταν ανάμεσα στους λίγους τσιφλικάδες.
Τώρα αυτό έγινε ιδεολογία και πλέων ο πλούτος μοιράζεται στους λίγους μέσα στα χρηματιστήρια.
Κάποτε ο πλούτος άλλαζε χέρι με χέρι και με προϊόντα στα λιμάνια, και στις αγορές! Σήμερα ο πλούτος αλλάζει με PC με χρηματοπιστωτικά προϊόντα στα χρηματιστήρια.

Κάποτε ο φόβος για την απώλεια της εργασίας και η εκμετάλλευση, οδηγούσαν γενιές και γενιές κολίγων στην μετακόμιση του από χωράφι σε χωράφι.
Αναζητούσαν μια άθλια χειρωνακτική δουλειά χωρίς επαρκή ασφάλεια και για ένα κομμάτι ψωμί. Ζούσαν με το φόβο της ανεργίας εάν δεν έσκυβαν το κεφάλι ..

Σου θυμίζει τίποτα αυτό σύντροφε;

Πλούτος θα παράγεται όσο υπάρχουν χειρώνακτες εργάτες.
Αυτός ο πλούτος θα μοιράζεται πάντα.
Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό ως νόμος της τάξης του σύμπαντος.
Βασική αριστερή ιδεολογία δεν είναι η μεγιστοποίηση της παραγωγής με στόχο την συνολική καλύτερη μοιρασιά του πλούτου. Αυτό είναι δευτερεύον

Αποστόλη της Αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ (βασική ιδεολογία) πρέπει να είναι η δίκαια μοιρασιά του παραγόμενου πλούτου . Ούτε μέρισμα ανάπτυξης ούτε άλλες αηδίες
Απλά και κατανοητά δίκαια μοιρασιά και λόγια σταράτα!

Αποστόλη του ΚΚΕ ας είναι η διαχείριση τελικά των μέσων παραγωγής.

Αποστόλη του ΣΥΝ ας είναι η προστασία του περιβάλλοντος!

Αυτό που θέλω από το δίκαια Μοιρασιά και ξέρω ότι όσο υπάρχει αυτή η ανάλγητη νεοφιλελεύθερη και μονοσήμαντη ΕΕ αυτό δεν πρόκειται να γίνει ακόμα και εάν βγει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.

Στήνω μέτωπο (ως ΠΑΣΟΚ ) λοιπόν με την ΕΕ αναζητώντας την δίκαιη μοιρασιά και μπαίνω στην πρωτοπορία του κινήματος για μια άλλη Ευρώπη…Καθώς είμαι και πρόεδρος της Σ. Διεθνούς.

Κυβέρνηση δεν θα μας κάνει ο ΣΕΒ, η ΕΕ, ή ΕΚΤ ή η Σοσιαλιστική διεθνή…
Κυβέρνηση θα μας κάνει ο Ελληνικός Λαός.

Αυτά ως προτάσεις για ένα ΠΑΣΟΚ αριστερό και η αυτό-οργάνωση έρχεται μετά και μέσα στους χώρους παραγωγής…
Αφήστε την ανάπτυξη της οικονομίας που στηρίζεται στις επιχειρήσεις να την κάνει κανένας δεξιός. Εμείς ας στοχεύσουμε στην ανάπτυξη της οικονομίας μέσα από την αύξηση της κατανάλωσης ως συνέπεια της δίκαιας μοιρασιάς!

Αυτά για την ώρα !

Περιμένω διάλογο…

Γιάννης Παπαϊωάννου είπε...

ξεχασα να το βαλω πριν

blue event Σκεπτικοί για την Ευρώπη.

Ανώνυμος είπε...

@papaioannou
στη μάνα σου τόπες? Στο Βαγγέλη?

spallantzas είπε...

@papaioannou
αδυνατώ να ακολουθήσω τέτοιο διάλογο! βρισκομαι σε πολυ χαμηλότερο επίπεδο πολιτικής σκέψης αυτη τη στιγμή. Βασικά ασχολούμαι με τον γεμάτο χαρτόκουτα κάδο σκουπιδιών της γειτονιάς μου, που ο δήμαρχος μου καίει έξω απο την πόλη. Και συζητώ με φίλους του ΣΥν και του ΚΚΕ πως θα προωθήσουμε την ανακύκλωση στην πόλη μας. Συγγνώμη αν σου φαίνεται εξαιρετικά πεζό , αλλά αυτό με απασχολεί τούτη την ώρα, ως προς τη "διανομή του χάρτινου πλούτου " μας.
A... και κάτι ακόμη τελευταία φορά που σου επιτρέπω σε αυτό το blog να προμοτάρεις τον εαυτό σου. Τελεία!

Γιάννης Παπαϊωάννου είπε...

"Και συζητώ με φίλους του ΣΥν και του ΚΚΕ πως θα προωθήσουμε την ανακύκλωση στην πόλη μας. Συγγνώμη αν σου φαίνεται εξαιρετικά πεζό , αλλά αυτό με απασχολεί τούτη την ώρα, ως προς τη "διανομή του χάρτινου πλούτου " μας."

Καλή επιτυχία.

spallantzas είπε...

στώ!!

leon είπε...

Νομίζω ότι γκρινιάζουμε κάπως περισσότερο απ' ότι πρέπει για τις πρόσφατες επιλογές προσώπων του Παπανδρέου...
Προσωρινοί είναι...
Μην ξεχνάμε ότι μέσα από τον προσυνεδριακό διάλογο και τις τελικές επιλογές των συνέδρων, θα αναδειχθούν όσοι και όσες αυθεντικά εκπροσωπούν το ΠΑΣΟΚ.
Αυτό τουλάχιστον αποκομίζω από τα όσα έχει μέχρι τώρα πει ο Παπανδρέου, σχετικά με την αυτοοργάνωση και τις διαδικασίες του προσυνεδριακού διαλόγου (βλ. ομιλίες σε κοιν. ομάδα, ΚΟΕΣ, Ε.Σ. κλπ).
Όσοι περισσότεροι συμμετέχουν, τόσο καλύτερα θα πάνε τα πράγματα.
Η οργάνωση του ΠΑΣΟΚ είναι μια μουχλιασμένη οργάνωση και πρέπει να πάρει αέρα.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι η συμμετοχή φρέσκων ανθρώπων, φρέσκων ιδεών, φρέσκων αντιλήψεων για την πολιτική στη βάση, εκεί που τα προβλήματα αναζητούν λύσεις, ή, έστω, προσπάθειες για λύσεις..

(Όσο για το blog σας, το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Θα το παρακολουθώ.)

Ευχαριστώ.

spallantzas είπε...

@leon
Καλώς όρισες. Συμφωνώ απολύτως. Απλά συχνά στο ΠΑΣΟΚ (όπως το ξέρουμε μέχρι σήμερα) το "προσωρινό" μονιμοποιείται. Όλοι ελπίζουμε για το αντίθετο αυτή τη φορά. Αυτό φυσικά δεν αποτελεί προσωπική μομφή για κανέναν.